Test opterećenja srca (ergometrija) je nezaobilazna metoda ispitivanja u kardiologiji. Ergometrija pruža podatke o preostalom fizičkom kapacitetu, subjektivnim tegobama u vreme i nakon opterećenja, pokazuje ishemijske promene na elektrokardiogramu i aritmije i daje uvid u prognozu bolesnika sa ishemijskom bolešću srca.
U upotrebi su dva protokola opterećivanja. Na biciklergometru koristi se kontinuirani test opterećenja sa povećanjem opterećenja za 25w svakih 3 min. Od testova na pokretnoj traci preporučuje se test po Bruceu. Oba testa podjednako su merodavna u kliničkoj praksi i medicini rada. Razlike postoje u visini pojedinog stepena opterećenja, vremenskom trajanju testa i angažovanosti mišićnih grupa u radu koje mogu dovesti do bitnijih razlika u rezultatitima testiranja. Zbog toga se rezultati testa na biciklergometru izražavaju u jedinicama potrošnje kiseonika, w i/ili kpm, a na pokretnoj traci jedinicama potrošnje kiseonika ili trajanjem testa. Preporučeno je takođe da visina testa opterećenja bude submaksimalna (85% maksimalnog pulsa za godine starosti i pol) ili simptomima ograničen test koji se prekida kod pojave relevantnih simptoma. Iskusniji ispitivači mogu primeniti i maksimalni test opterećenja.
Kod koronarnih bolesnika nakon prebolelog infarkta, primenjuje se u prve tri nedelje test sa niskim opterećenjem. Nakon 6-8 nedelja može se upotrebiti simptomima ograničen test opterećenja.
Specifičnost testa je 90-95%, a senzitivnost 60-70%. Pokazalo se da je senzitivnost testa opterećenja zavisna od broja zahvaćenih koronarnih arterija i da u slučaju dve ili tri kritične stenoze glavnih koronarnih arterija iznosi preko 90%. Od posebnog su značaja visina postignutog testa opterećenja i pojava angine pektoris.
Izvor: http://www.stetoskop.info
U upotrebi su dva protokola opterećivanja. Na biciklergometru koristi se kontinuirani test opterećenja sa povećanjem opterećenja za 25w svakih 3 min. Od testova na pokretnoj traci preporučuje se test po Bruceu. Oba testa podjednako su merodavna u kliničkoj praksi i medicini rada. Razlike postoje u visini pojedinog stepena opterećenja, vremenskom trajanju testa i angažovanosti mišićnih grupa u radu koje mogu dovesti do bitnijih razlika u rezultatitima testiranja. Zbog toga se rezultati testa na biciklergometru izražavaju u jedinicama potrošnje kiseonika, w i/ili kpm, a na pokretnoj traci jedinicama potrošnje kiseonika ili trajanjem testa. Preporučeno je takođe da visina testa opterećenja bude submaksimalna (85% maksimalnog pulsa za godine starosti i pol) ili simptomima ograničen test koji se prekida kod pojave relevantnih simptoma. Iskusniji ispitivači mogu primeniti i maksimalni test opterećenja.
Kod koronarnih bolesnika nakon prebolelog infarkta, primenjuje se u prve tri nedelje test sa niskim opterećenjem. Nakon 6-8 nedelja može se upotrebiti simptomima ograničen test opterećenja.
Specifičnost testa je 90-95%, a senzitivnost 60-70%. Pokazalo se da je senzitivnost testa opterećenja zavisna od broja zahvaćenih koronarnih arterija i da u slučaju dve ili tri kritične stenoze glavnih koronarnih arterija iznosi preko 90%. Od posebnog su značaja visina postignutog testa opterećenja i pojava angine pektoris.
Izvor: http://www.stetoskop.info
 |
| Izvor: www.belmedic.rs |
Нема коментара:
Постави коментар